نکته های قرآنی/۶۷
اخلاص در قرآن
وَ مَا اُمِرُوا اِلّا لِیَعبُدُوا اللهَ مُخلِصینَ لَهُ الدّینَ حُنَفَاءَ:
و به آنها دستوری داده نشده جز این که خدا را بپرستند، در حالی که دین خود را برای او خالص کنند و از
شرک به توحید باز گردند.
بینه/5
سفیان بن عُیَینه می گوید:
از حضرت صادق علیه السلام درباره این آیه پرسیدم: وَ مَا اُمِرُوا اِلّا لِیَعبُدُوا اللهَ مُخلِصینَ لَهُ الدّینَ حُنَفَاءَ:؛
جز کسی که با دلی سالم به نزد خدا آید. (شعراء/89)
فرمود: دل سالمی که پروردگارش را دیدار می کند و کسی جز او را به خود راه نمی دهد. و فرمود: هر دلی
که در آن شرکی یا تردیدی باشد، فرو افتاده است و همانا آنان (اولیای الهی) پارسایی در دنیا را برگزیدند تا
دلهایشان فقط برای سرای واپسین باشد.
اصول کافی/ج3/ص41